Do jakiego wieku kształtuje się orientacja?

Jak rozpoznać, że twoje dziecko jest nieheteronormatywne? Kiedy dziecko zaczyna mieć świadomość własnej seksualności?

Kiedy kształtuje się orientacja seksualna dziecka?

Musisz wiedzieć, że orientacja seksualna dziecka została już ustalona. Eksperci nie mają jeszcze jednoznacznej opinii, ale większość skłonna jest sądzić, że orientacja seksualna jest determinowana już w okresie płodowym lub niemowlęcym i zależy od kilkunastu czynników.

Nie możesz na nie wpływać, możesz je tylko zaakceptować. Orientacja seksualna nie zależy od czynników zewnętrznych (rodzina, przyjaciele, społeczeństwo). Zachowania seksualne zaczynają przejawiać się w wieku 6-8 lat, kiedy dzieci wykazują zainteresowanie kwestiami miłości, płci, rodziny, małżeństwa, związków. Zainteresowanie seksem osiąga szczyt w okresie dojrzewania. Ale przed 16-18 rokiem życia nastolatki przechodzą trudny okres samoświadomości. Wtedy kształtuje się powoli orientacja seksualna dziecka.

12-18 lat to okres eksperymentów i samopoznania. Jeśli nastoletnie dziewczyny się całują, nie oznacza to, że są lesbijkami. W tym wieku pewne oznaki zachowań homoseksualnych (to nie to samo co orientacja homoseksualna!) mogą wykazywać osoby, które później będą całkowicie heteroseksualne.

Coming out dziecka – czym jest?

O orientacji homoseksualnej czy biseksualnej możemy mówić tylko wtedy, gdy dziecko jest już świadome swojej seksualności. Wówczas często pojawia się zjawisko takie jak coming out dziecka.

Gdy nastolatek stopniowo wkracza w świat dorosłych, przygotowuje się psychicznie do pierwszych doświadczeń seksualnych – to okres wewnętrznego, intymnego budowania „kokonu psychologicznego” wokół kwestii seksualności. Rozumie, że istnieje seksualność, ale trudno mu jednoznacznie ją zdefiniować względem własnego „ja”. Trzeba mieć jednak świadomość, że w tym wieku chłopcy lepiej komunikują się z chłopcami, a dziewczęta z dziewczętami. Dlatego czasami pierwsze prawie seksualne eksperymenty mają miejsce na osobach tej samej płci, zwłaszcza w przypadku dziewcząt. W towarzystwie chłopców zdarza się to znacznie rzadziej z powodu ostrej nietolerancji społecznej. Dla większości to doświadczenie staje się przemijającym, „uczącym się”. Jeśli jednak coming out dziecka jest związany ze świadomością odmiennej orientacji, to twoją rolą jako rodzica jest zapewnienie dziecku maksymalnego wsparcia.

Tożsamość seksualna dziecka – jak się kształtuje?

Okres dojrzewania to czas samopoznania. Oprócz poważnych zmian psychologicznych to także zmiany fizjologiczne, hormonalne. Nastolatek rozpoczyna okres wejścia w seksualność, który trwa od około 11 do 18 lat: w tym wieku nastolatek interesuje się swoim ciałem, ciałami rówieśników, ma nowe impulsy, budzi się jego libido.

W tym momencie nastolatek nie zawsze jest w stanie w pełni zrozumieć, co się z nim dzieje i dlaczego reaguje w ten sposób na to, co dzieje się wokół niego.

To właśnie w tym okresie wsparcie jest bardzo ważne, aby nastolatek mógł dowiedzieć się, co się z nim dzieje. Wszakże jeśli dziecko zauważa w sobie skłonność do związków jednopłciowych i cierpi z tego powodu, to właściwie nie ma do kogo się zwrócić. Temat homoseksualizmu jest w naszym społeczeństwie nadal drażliwy. Dlatego tak ważne jest, aby tożsamość seksualna dziecka nie wpłynęła na twój stosunek do niego.

Nietradycyjna tożsamość seksualna dziecka nie jest chorobą ani przypadłością czy czymś, co należy „wyleczyć”.

Orientacja seksualna u dzieci – czym się przejawia?

Odkrywanie tożsamości płciowej i seksualności jest częścią zdrowego rozwoju każdego dziecka. Dziecko zaczyna mieć wrodzone poczucie tożsamości płciowej w wieku od 3 do 5 lat. Mniej więcej w tym czasie zaczyna też wychwytywać subtelne i niezbyt subtelne oczekiwania względem płci w swojej rodzinie.

W przypadku niektórych dzieci i młodzieży oczekiwania dotyczące płci związane z płcią przypisaną im po urodzeniu nie pasują do ich potrzeb. Niektóre dzieci i młodzież wyraźnie czują, że ich płeć jest w rzeczywistości przeciwna do płci, którą przypisano im przy urodzeniu, co wskazuje na tożsamość transpłciową. Inne dzieci i młodzież mogą czuć się bardziej pośrodku, jeśli chodzi o oczekiwania względem płci, co wskazuje na ekspansywną tożsamość płciową. Różna może być też orientacja seksualna u dzieci.

Te dzieci i młodzież mogą czuć się inaczej, samotne, niezrozumiane lub pozbawione wsparcia, co może skutkować negatywnymi skutkami fizycznymi i emocjonalnymi. Ze względu na naciski zewnętrzne dzieci mogą doświadczać niepokoju, niskiej samooceny, lęku, depresji i myśli samobójczych.

Akceptacja rodziny jest najlepszym lekarstwem, jeśli orientacja seksualna u dzieci okaże się nieheteronormatywna.