Metody wychowawcze dzieci - Czy wychowanie dziecka jest trudne?

W zależności od orientacji wartości, emocjonalnego stosunku do dziecka oraz jakości spędzania z nim czasu w rodzinie, eksperci wyróżniają dziś kilka rodzajów wychowania rodzinnego.

Metody wychowawcze dzieci - klasyfikacja

Czasami w ramach tej samej rodziny rodzice i inni dorośli stosują różne metody wychowywania dziecka, co utrudnia ścisłe przypisanie konkretnego przypadku do tego czy innego typu rodzicielstwa.

We współczesnej pedagogice istnieje kilka klasyfikacji rodzajów wychowania dzieci, większość z nich dzieli rodzaje wychowania na harmonijne i nieharmonijne. W pierwszym przypadku metody wychowawcze dzieci przyczyniają się do ukształtowania pełnoprawnej osobowości dziecka. Rodzice są szczerze zainteresowani życiem, troskami i zainteresowaniami dziecka. Dla dziecka dorośli są wzorami do naśladowania. W tym przypadku dziecko dorasta jako samowystarczalna dojrzała osoba, która umie podejmować decyzje, brać odpowiedzialność, pewna siebie, bez urazów psychicznych.

Z kolei dysharmoniczne metody wychowawcze dzieci stanowią realne zagrożenie dla zdrowia psychicznego dziecka, przyczyniają się do rozwoju różnych uzależnień, fobii, lęków, nerwic.

Rodzaje rodzicielstwa – różne postawy wobec wychowania

Toksyczne rodzaje rodzicielstwa to między innymi odmowa. Ten rodzaj wychowania polega na tym, że dziecko w rodzinie nie jest akceptowane takim, jakim jest, ze wszystkimi brakami i cechami charakteru. Charakterystyczne cechy odrzucenia:

• Nadmierne wymagania ze strony dorosłych w stosunku do dziecka.

• Demonstracja rozczarowania, jeśli dziecko nie spełnia oczekiwań.

• Dzieci są ignorowane, nie są akceptowane, nie zwraca się uwagi na ich potrzeby.

Odrzucenie może przybrać dwie formy:

• Ukryta - wyśmiewanie i ironia, przesłonięte wzmożoną troską.

• Wyraźna - za pomocą wyrzutów i obelg.

Rodzaje rodzicielstwa mogą też przejawiać się w obojętności. Jeśli dziecko nie zajmuje ważnego miejsca w życiu rodziców i nie poświęca się należytej uwagi kształtowaniu jego osobowości, będzie to miało dla niego konsekwencje w przyszłości. Dziecko jest pozostawione same sobie. Nie jest skłonne do dzielenia się swoimi problemami i doświadczeniami, które w wieku dorosłym mogą przerodzić się w wyobcowanie, asocjalność czy wszelkiego rodzaju nałogi. Przy tego rodzaju wychowaniu dzieci często cierpią na choroby psychosomatyczne, próbując podświadomie zwrócić na siebie uwagę dorosłych.

Inne typy rodzicielstwa

Patologiczne typy rodzicielstwa to także giperopeka. Nadopiekuńczość charakteryzuje się całkowitą kontrolą, nieufnością w stosunku do dziecka, w wyniku czego dziecko nie rozwija poczucia odpowiedzialności, ma słabą wolę, wszystkie ważne decyzje podejmują za niego rodzice. Kształtowanie się tak ważnych cech charakteru, jak inicjatywa, niezależność i poczucie obowiązku schodzi na dalszy plan.

„Idol rodziny” to szczególny przypadek nadopiekuńczości. Rodzice reprezentujący te typy rodzicielstwa starają się błyskawicznie zaspokoić wszelkie pragnienia i potrzeby dzieci. Dorośli nadmiernie podziwiają wszystko, nawet najmniejsze osiągnięcia swojego dziecka. Staje się idolem, obiektem podziwu dla rodziny, co przyczynia się do koncentracji wysokiego poziomu egoizmu w jego charakterze. W rezultacie dziecko ma roszczenia, które wcale nie odpowiadają jego faktycznym możliwościom. Następnie takie dziecko prędzej czy później staje w obliczu rozczarowania otaczającą rzeczywistością.

Jakie są typy rodziców

Rodzice, którzy chcą przyjaźnić się ze swoimi dziećmi, dla wielu wydają się idealni. Ale to też nie jest najlepszy sposób na wychowanie dziecka. W tym przypadku dzieci wyrastają na samolubne i nadmiernie wymagające. Typy rodziców są różne, ale można je podzielić na ukierunkowane na dobro dziecka lub odrzucające.

Zazwyczaj typy rodziców mają silny wpływ na osobowość dziecka. Człowiek może podążać za trzema wzorcami rozwoju: powtórzyć przykład swoich rodziców, stać się przeciwieństwem swoich rodziców lub podjąć właściwą decyzję. Ostatni typ jest mniej powszechny niż pozostałe. Dzieci uważają dorosłych za swoich przyjaciół i mentorów. Ale nie wszyscy rodzice potrafią udźwignąć tą odpowiedzialność. Istnieją następujące typy rodziców:

• Nadmiernie opiekuńczy. Takie osoby stale opiekują się swoim dzieckiem.

• Konserwatyści.

• Autorytatywny. Jedno z rodziców w rodzinie jest autorytetem. Wszyscy go słuchają. Najczęściej ten styl edukacji jest hierarchiczny. Dzieci muszą spełniać wszystkie wymagania rodziców. Nie bierze się pod uwagę opinii dzieci, a nawet nastolatków.

• Liberalny. Ten styl wychowania oznacza, że rodzice i dzieci starają się przyjąć relacje przyjacielskie. Dorośli nie stają się autorytetami, komunikują się z dziećmi na równi. Ten styl wychowywania wymaga całkowitej szczerości.